Als het kind maar een naam heeft...

Alweer meer dan een maand geleden sinds ik een bericht plaatste op deze blog. Voorwaar een voorbijgevlogen periode. Het intensieve einde van mijn stageperiode in combinatie met het terug in Gent op kottem gaan wonen en het begin van het tweede semester vormden samen de ingrediënten tot een niet geheel kalme maand. Anyway: goed geïnstalleerd te Gent, alwaar iedereen trouwens eens het Stam zou moeten bezoeken, doch dit geheel terzijde. De lessen terug van start geschoten. De voetjes terug in de thesisstartblokken... Nog amper drie maanden scheiden de tweede masterstudenten van de dode lijn voor het indienen der thesis in eerste zittijd. Als de meestgestelde vraag tijdens een gesprek met een gemiddelde kennis/vriend rond je masterproef gaat, weet je dat het tijd is voor een stand van zaken.

De klok tikt...

Het verschil tussen het aantal interviews dat ik al deed en het aantal interviews dat ik beoog te doen, wordt kleiner. Ik zou er graag 20 gedaan hebben, ik zit momenteel aan de helft hiervan: 10. Er zijn nog een zestal mensen die al aangaven te willen meewerken. Interessante figuren die willen meewerken aan het onderzoek, zijn dan ook nog steeds meer dan welkgekomen. Het uittypen van de interviews gebeurt intussen ook op een gradueel groeiende efficiënte manier. In den beginne deed ik hierover nog vlot 6 à 7 keer zolang over als het interview zelf duurde. Een gemiddeld interview duurt algauw 2 uur, dus dat betekende 12 à 14 uur uittypwerk. Oefening baart kunst, intussen doe ik over een interview van 2 uur 'slechts' 6 à 8 uur. Dit zal je wel kunnen plaatsen onder wat economen tijdsmaximalisering noemen zeker? Ik zou het niet weten.

Oja: de titel voor de masterproef moest overlaatst ook binnen. Het is de titel van deze blog geworden: "Schaken, meer dan enkel stukjes schuiven?" In de ondertitel is er dan de ruimte om te omschrijven welk soort onderzoek het is bij welke populatie ("Een exploratief onderzoek naar de beleving van schaken door personen met een beperking en/of label in Vlaanderen" zou dan een ondertitel kunnen zijn). Omdat ik van mening ben dat een titel niet saai mag zijn, maar juist uitnodigend is dit de volgorde die ik prefereer (anderen verkiezen het vice versa). De titel verwijst naar het sociale in het schaken, wat ik dus tracht te onderzoeken. Als het kind maar een naam heeft, zeker?

Verder nog een uiterst caritatieve doch compleet overbodige tip van tante Tieme aan meelezende medethesissers: gewoon in jezelf geloven en je niet teveel laten opjutten door collega's die al veel verder lijken te zitten met hun thesis. Gewoon je best ervoor doen. Da's althans wat ik ermee ga doen. En niet vergeten: eens een fristi gaan drinken in de Backdoor, Spinnenkop of Geus van Gent. Anders vergeet je nog dat je student bent.

Een bak fristi

Doordat ik toch al een mooi aantal interview heb kunnen afnemen met stuk voor stuk interessante mensen met ook een duidelijke eigen mening en standpunten, hoop ik dat de thesis inhoudelijk ook erg boeiend zal zijn. Ik zal proberen ook delen van de analyse op een leesbare manier op deze blog te posten. In de gaten houden dus, die handel!